Według danych FAOSTAT w 2019 r. głównymi producentami śliwek w Europie była Rumunia (ponad 700 tys. ton) i Serbia (ponad 500 tys. ton). To samo źródło informuje, że w 2016 r. w Polsce zebrano około 109,5 tys. ton śliwek. Sezon 2017 to gwałtowny spadek produkcji w naszym kraju do poziomu niecałych 60 tys. ton, spowodowany przede wszystkim niekorzystnym warunkami pogodowymi. Z kolei w 2018 r. produkcja wzrosła do ponad 121 tys. ton, by w 2019 spaść do niecałych 95 tys. ton.
Niestety, tak duże wahania wielkości plonu wpływają również na dużą zmienność i tym samym nieprzewidywalność ceny zbytu śliwek zarówno na rynek owoców świeżych, jak i do przetwórstwa.
W zależności od roku, zmienia się również zapotrzebowanie na nowoczesne technologie przechowywania, gwarantujące długotrwałą podaż owoców tego gatunku. Brak stabilizacji cenowej powoduje jednak, że w wielu sezonach śliwki uzyskują najwyższe ceny w okresie zbioru, a wydłużanie podaży skutkuje jedynie wzrostem kosztów i tym samym ograniczeniem dochodów. Dodatkowo czynnikiem limitującym rozwój przechowalnictwa śliwek w Polsce, jest nieprzewidywalna jakość owoców po wyjęciu z chłodni, w tym rozwój chorób przechowalniczych (zarówno grzybowych, jak i fizjologicznych).
Fot. K. Rutkowski - Przechowywanie śliwek w systemie JannyMT
