Top
Odmiana niemiecka, powstała ze skrzyżowania śliw Auerbacher × Stanley. Jej drzewa są wytrzymałe na mróz, tolerancyjne na szarkę i mało podatne na choroby grzybowe, m. in. na brunatną zgniliznę drzew pestkowych. Rosną średnio silnie, wcześnie wchodzą w okres owocowania, plonują dobrze i regularnie. Są samopłodne. Owoce osiągają dojrzałość zbiorczą zwykle w trzeciej dekadzie września. Są średniej wielkości, o masie około 35 g, owalne, przy szypułce lekko zwężone. Okrywa je ciemnoniebieska skórka z intensywnym nalotem woskowym. Miąższ jest żółty do jasnopomarańczowego, zwięzły i soczysty, ale u owoców dłużej pozostawionych na drzewach staje się suchy i watowaty.
Węgierka Zwykła
Bardzo stara odmiana o bliżej nieokreślonym rodowodzie. W Europie znana jest od połowy XVII w. i bardzo szeroko rozpowszechniona. Jej wartość obniża duża podatność na szarkę jednak zainteresowanie konsumentów powoduje, że mimo trudności w uprawie nadal znajduje ona miejsce w sadach towarowych. Jej drzewa rosną średnio silnie. Po wejściu w owocowanie plonują corocznie, przeważnie średnio obficie. Owoce dojrzewają od połowy września nawet do drugiej połowy października. Mogą być pozostawione długo na drzewie, gdyż nie gniją i nie opadają, ale stają się coraz smaczniejsze. Są małe, o masie 20–25 g, owalne, jajowate. Okrywa je granatowa skórka z gęstym białawym nalotem i drobnymi cętkami. Miąższ ma barwę od żółtej do pomarańczowej, jest jędrny, soczysty, aromatyczny, bardzo smaczny i bardzo łatwo oddziela się od pestki. W obrębie odmiany Węgierka Zwykła występuje wiele typów o zróżnicowanej wartości. W różnych rejonach kraju poszukiwano takich, które wyróżniają się małą podatnością na choroby, w tym przede wszystkim na szarkę, dużą plennością oraz wysoką jakością owoców. W 1998 r. wpisano do Krajowego Rejestru Odmian trzy wartościowe klony: Promis, Tolar i Nectavit.
Jofela
Szarkoodporna odmiana otrzymana w Niemczech w wyniku krzyżowania śliw Jojo × Felsina. Jej drzewa rosną średnio silnie i bardzo dobrze oraz regularnie plonują. Owoce dojrzewają w terminie zbliżonym do Węgierki Zwykłej. Mają długie okno zbioru, a więc długi czas mogą pozostawać na drzewach bez pogorszenia ich jakości. Są średniej wielkości, o masie 35–45 g, mocno wydłużone, zwężone przy szypułce. Okrywa je początkowo ciemnopurpurowa, a w pełnej dojrzałości – ciemnoniebieska skórka z atrakcyjnym nalotem woskowym. Miąższ jest żółty do pomarańczowego, twardy, aromatyczny, wyjątkowo smaczny i bardzo łatwo oddziela się od pestki.
Presenta
Odmiana otrzymana w Niemczech ze skrzyżowania śliw Ortenauer × President. Jest wytrzymała na mróz, mało podatna na choroby bakteryjne i grzybowe śliw i tolerancyjna na szarkę. Jej drzewa rosną umiarkowanie silnie, plonują regularnie, średnio dobrze lub dobrze. Są samopłodne. Owoce dojrzewają bardzo późno, około 2–3 tygodnie po owocach Węgierki Zwykłej, czyli zwykle pod koniec pierwszej dekady października. Pozostawione dłużej na drzewie nie opadają i nie miękną, ale w czasie opadów deszczu masowo pękają. Są średniej wielkości, o masie 30–40 g, wydłużone. Skórka początkowo bordowogranatowa, a w pełnej dojrzałości owoców granatowa, pokryta szarym nalotem woskowym. Miąższ jest żółty, wyjątkowo jędrny, z dużą zawartością cukrów, smaczny. Pestka wydłużona, zwykle średnio dobrze oddziela się od miąższu.
Mgr inż. Agnieszka Głowacka Irena Szaleniec Instytut Ogrodnictwa – PIB w Skierniewicach
