W Polsce cały rynek bio wart jest jedynie 700 mln zł, kiedy w Niemczech 9 mld, euro a w całej Unii Europejskiej 25 mld euro. Statystyczny Duńczyk wydaje rocznie na produkty ekologiczne 160 euro, Polak – 1 euro. Kupujemy je w sklepach specjalistycznych, ale także ostatnio w supermarketach, gdzie zagościły półki eko. Popyt jest znacznie większy od podaży, choć hamuje go nieco różnica w cenie w porównaniu z produktami konwencjonalnymi (50–150%, gdy w innych krajach 10–20%).
Przez lata mówiło się, że ekologia to szansa dla małych gospodarstw. – Ci, którzy dziś składają wnioski o certyfikat dysponują gospodarstwami sadowniczymi kilkunasto- kilkudziesięciohektarowymi – wyjaśniał podczas debaty na X konferencji Fresh Market Piotr Zieliński. – Owi właściciele mają świadomość, że jest problem z siłą roboczą i żeby było stać producenta na pracownika sezonowego, musi mu dobrze zapłacić. Żeby mu dobrze zapłacić, musi odpowiednio dużo dostać za swoje produkty. Dorota Metera uzupełniła: – Średni areał gospodarstwa ekologicznego jest większy od średniej powierzchni konwencjonalnego. Rolnictwem ekologicznym zajmują się młodzi, wykształceni ludzie. Szacuje się, że w 2022 r ekologiczna żywność w Polsce może przekroczyć 1% wszystkich produktów. Lecz np. w takiej Szwajcarii – 8%.
Co wpływa na tak powolny rozwój produkcji ekologicznej w Polsce? Także to, że nie wszędzie można ją prowadzić. Na Grójecczyźnie np. sad ekologiczny to wielkie ryzyko, gdyż jest niebezpieczeństwo znoszenia środków ochrony roślin z sąsiadujących upraw. Przepisy u nas obowiązujące też nie zachęcają do takiej produkcji. – We Francji dopuszczonych do produkcji jest 190 środków ochrony, w Polsce 40 – mówił Piotr Zieliński. – Ale szansą dla sadowników jest produkcja bez lub z minimalną ilością pozostałości. Wymagania wobec bezpieczeństwa żywności z roku na rok rosną, eksporterzy z niektórych krajów też zaostrzają wymogi, a i polski konsument coraz bardziej jest świadomy zalet zdrowej żywności.
Jolanta Szaciłło
